W pogoni za perfekcją #3: bigoreksja

Pojęcie „perfekcyjna sylwetka” nie dla każdego oznacza to samo. Niektórzy pragną wyglądać jak modelki, inni pożądają tak zwanego „fitciała”. Są jednak i tacy, dla których siłownia stała się drugim domem, miejscem, w którym można wypracować inny rodzaj idealnej sylwetki – z możliwie jak największą masą mięśniową. Czasem takie dążenie do perfekcji może zamienić się w poważny problem: w bigoreksję.

Nazywana jest także dysmorfią mięśniową lub odwróconą anoreksją. Tak samo jak anoreksja czy bulimia polega na braku akceptacji własnego ciała. W przypadku bigoreksji nie chodzi jednak wcale o schudnięcie, ale o jak największy przyrost masy mięśniowej.  Osoby z tą dolegliwością spędzają na siłowni kilka godzin dziennie. I, choć wydawałoby się, że w ćwiczeniach nie ma nic złego, wręcz przeciwnie – są korzystne dla naszego zdrowia, to trzeba umieć zachować umiar. Bigorektycy dążą do osiągnięcia ideału, który nie istnieje. Wpatrując się w lustro, widzą zniekształcony obraz. Mięśni wciąż jest za mało, odbicie ukazuje chude ciało w niczym niepodobne do tych idealnie wyrzeźbionych, tak dobrze znanych z telewizji. Tymczasem osoba cierpiąca na bigoreksję zazwyczaj mięśnie ma już nazbyt rozbudowane i wygląda wręcz karykaturalnie.

Treningi stają się coraz dłuższe, ale to nie wystarcza. Biogrektycy sięgają po wspomagacze. Sterydy, które zażywają, co prawda przyspieszają przyrost masy mięśniowej, ale jednocześnie blokują wytwarzanie naturalnego testosteronu, co prowadzi do problemów z płodnością, a w przypadku nastolatków do zatrzymania wzrostu. Oprócz tego wytworzona w wyniku ich przyjmowania energia jest tak ogromna, że po skończeniu ćwiczeń wciąż jest jej zbyt wiele. Dlatego właśnie bigorektycy często bywają agresywni albo nadpobudliwi. Bigoreksja, tak jak anoreksja, bulimia czy inne zaburzenia, prowadzi do wyniszczenia organizmu i problemów z psychiką wynikających z ciągłego niezadowolenia ze swojego wyglądu.

Główne objawy bigoreksji:
– obsesyjne mierzenie się (obwód bicepsów itd.)
– stałe niezadowolenie ze swojego wyglądu przy jednoczesnym braku umiejętności określenia ideału, do którego się dąży
– trenowanie pomimo kontuzji czy bólu
– smutek czy złość w przypadku niemożliwości wykonania zaplanowanego treningu
– stosowanie rygorystycznych diet zazwyczaj przeładowanych białkiem
– unikanie jedzenia poza domem, by nie spożywać czegoś, co zdaniem bigorektyka jest nieodpowiednie
– ignorowanie własnego zdrowia – stosowanie sterydów mimo świadomości, że są szkodliwe
– izolacja – kontakty z innymi ludźmi schodzą na dalszy plan, gdyż są jedynie przeszkodą, zabierają cenny czas, który można przeznaczyć na trening

źródło zdjęcia: pixabay.com