“Chemia”- film o miłości… i co dalej?

Polski film o miłości i.. nowotworze. Jego reżyserem jest Bartosz Prokopowicz- polski operator filmowy. Był współtwórcą filmów takich jak “Przedwiośnie”, teraz nadszedł czas na jego debiut w roli reżysera. Film “Chemia” jest oparty na faktach, żona Prokopowicza – Magda to jedna z pierwszych kobiet w Polsce, która potrafiła mówić otwarcie o raku. Jej hasło „Zbieramy na cycki” – to przełamanie wszechobecnego tabu. Odeszła w wieku 35 lat. Dziś kręcony jest o niej film. Padały pytania “Czy nie będzie to zbyt prywatne?”, “Czy będzie obiektywne?” 

Premiera filmu miała miejsce drugiego października bieżącego roku. Ten film dane mi było obejrzeć w dzień premiery. Początek filmu zapowiadał się obiecująco. Dwójka ludzi: On – gniewny, ona – szalona a wraz z nimi ten trzeci – rak. Czy taka miłość ma przyszłość? Zakończenie jest przewidywalne… Trzeba przyznać, że widz nie pohamuje łez na tym filmie, ale czy to one są gwarancją dobrego dzieła? Co kilka minut na ekranie powatarzają się animacje, pokazujące rakowe komórki, zżerające od środka bohaterkę, ale to nie wszystko co miało za zadanie oddziaływać   na emocje. W prawie  każdej przytłaczającej scenie pojawia się  śpiewająca niewiasta, która podkreśla patos. Zamiarem było oddanie hołdu tysiącom kobiet chorujących na raka, widzowie otrzymali wyciskacz łez. Można powiedzieć, że odegranie postaci Leny przez Agnieszkę Żulewską to majstersztyk. Moim zdaniem, to niestety za mało.

Po wyjściu z seansu emocje odczuwa się nadal, jest to smutek i co jeszcze? Po pewnym czasie dociera, że  film o chorobie naszpikowany emocjami, był pusty w środku. Reżyserowi zabrakło doświadczenia, warsztatu i czego jeszcze? Pozostaje czekać, na kolejny tym razem miejmy nadzieję o wiele lepszy kinowy bestseller.