O ludzkim papieżu
13 marca 2013 roku, po godzinie 19., nad kaplicą Sykstyńską pojawił się biały dym. Konklawe dokonało wyboru, który dla wielu okazał się zaskakujący. Jorge Mario Bergoglio nie był wymieniany w gronie faworytów na następcę papieża Benedykta XVI. Losy wyboru papieża zdecydowały się w 5. rundzie głosowania. Kardynał Bergoglio zdecydował się wybrać imię Franciszek, ponieważ, wzorem św. Franciszka z Asyżu, pragnął zaopiekować się ubogimi i porzuconymi. Nowo wybrany papież podjął bardzo zdecydowane działania, dowodzące, że problemy ludzi najuboższych są mu szczególnie bliskie. Nie bał się wygłaszać odważnych tez i podejmować takich działań. Przez magazyn Time uznany został człowiekiem roku 2013. 3 lata od tych zdarzeń, papież przybył do Polski na Światowe Dni Młodzieży 2016. Ojciec Święty jest charyzmatyczny, nawiązuje doskonały kontakt z młodzieżą, na co wskazują żarliwe reakcje na jego słowa. Dziś postanowiliśmy nieco przybliżyć Wam tę sylwetkę.
Jorge Mario Bergoglio urodził się 17 grudnia 1936 roku w Buenos Aires, w rodzinie włoskich imigrantów, jako jedno z pięciorga dzieci. Jest gruntownie wykształcony. Zdobył tytuł technika chemii, w wieku 21 lat rozpoczął studia w seminarium. W 1958 roku wstąpił do zakonu jezuitów. Licencjat z filozofii obronił w 1957 roku. Studiował również literaturę i psychologię w Colegio de la Inmaculada Concepción w Santa Fe. W latach 1967–1970 studiował teologię na wydziale teologicznym Colegio Máximo San José w San Miguel.
Pracował z młodzieżą od 1964 roku, jako nauczyciel literatury i psychologii. W latach 1979 – 1986, był rektorem Colegio Maximo de San José w San Miguel. Jako duchowny w Argentynie, papież Franciszek starał się przyciągnąć młodych ludzi z ulicy do ośrodków parafialnych, przygotowywał dla nich projekcje filmów takich jak “Gwiezdne wojny”. Być może te doświadczenia sprawiają, że dziś papież potrafi nawiązywać tak doskonały kontakt z młodzieżą, rozumie jej potrzeby. Stawia przed młodymi wyzwania, motywuje ich do działania, równocześnie dając do zrozumienia, że są ważni.
W lutym 2001 roku, papież Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej. Podczas swej działalności duchowej w Argentynie, prowadził skromny tryb życia: latami sam sobie gotował, po mieście poruszał się, korzystając z transportu publicznego. W 2001 roku, po odwiedzeniu hospicjum, umył i ucałował stopy 12 osobom chorym na AIDS. Ten skromny styl życia Franciszek przyjął również jako głowa Kościoła katolickiego. Jest to jeden z ważniejszych punktów jego pontyfikatu. Po Watykanie porusza się pieszo, bądź samochodem marki Volkswagen. Podczas pierwszego spotkania z dziennikarzami papież powiedział: „Och, jakże pragnę Kościoła ubogiego i dla ubogich”. Swym postępowaniem daje przykład innym duchownym i dowodzi prawdziwości tych słów.
Franciszek wprowadził uproszczenie procedury stwierdzenia nieważności małżeństwa, wygłosił pogląd, że Kościół powinien przeprosić osoby homoseksualne za ich marginalizację i obrażanie. Apelował by każda parafia i klasztor przyjęły rodzinę uchodźców. Podejmuje odważne decyzje i wygłasza odważne opinie, za co jest kochany, lecz również krytykowany. Jest pierwszym jezuitą wybranym na papieża i pierwszym papieżem z kontynentu amerykańskiego. Choć najlepiej będziemy mogli ocenić to dopiero z perspektywy czasu, można pokusić się o stwierdzenie, że pontyfikat papieża Franciszka jest w wielu aspektach przełomowy. Z całą pewnością bardzo ważny dla młodych ludzi. Papież daje nam wskazówki, w świecie, w którym ciężko jest nam się odnaleźć. Nie wyznacza jedynie moralnych praw, nakazów i zakazów, lecz kieruje ku życiu w miłości, co wyraźnie widać na tegorocznych Światowych Dniach Młodzieży. Często można trafić na określenie ludzki papież. Zdaje się ono oddawać charakter działalności Franciszka, który otwarcie mówi o swojej miłości do tanga, o tym że lubi jeść pizzę i który nagrał rockowy album, aby trafić do szerszego grona wiernych.