Przyszły Papież, ale początkowo Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach 18 maja 1920 r. Jego dzieciństwo nie było łatwe. Kiedy miał dziewięć lat zmarła jego matka, a trzy lata później jego starszy brat – Edmund, który był lekarzem. Został z nim jedynie ojciec, który w trudach borykającej się z wojną Polski, musiał wychowywać swego syna.
W 1930 r. Wojtyła zaczął naukę w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Jego nauka trwała osiem lat. To właśnie tam rozwinął się jego talent aktorski. Rozwijał swoje umiejętności także w pracach kółek naukowych. Jego przygoda z religią rozpoczynała się już od najmłodszych lat, ale duży wpływ na religijność przyszłego Papieża wywarł ks. Kazimierza Figlewicza. Jak sam później wspominał to dzięki niemu zbliżył się do parafii, został ministrantem. Działał przy domu parafialnym organizując kółka ministranckie. Wojtyła należał też do Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej, dzisiejszego KSM. W 1938 roku rozpoczął studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ze względu na studia zmienił także miejsce zamieszkania. Zamieszkał wraz z ojcem w Krakowie na ulicy Tynieckiej (Dębniki) u rodziny Kaczorowskich.
Młody Wojtyła pomimo niemal 40 godzin zajęć tygodniowo znalazł czas na podjęci pierwszych prób pisarskich. Powstały wówczas Ballady beskidzkie, oraz zadedykowany matce Psałterz Dawidów (Renesansowy Psałterz).
Rozpoczęła się II wojna światowa. Hitlerowcy zamknęli wszystkie uczelnie państwowe, a więc kontynuacja nauki była uniemożliwiona. Karol Wojtyła zatrudnił się więc w zakładach chemicznych Solvay, a później w kamieniołomie na Zakrzówku, gdzie pracował wraz z ojcem. Pomimo zamknięcia UJ, niektórzy studenci, w tym też Karol, uczestniczyli w potajemnym nauczaniu. Po śmierci ojca związał się z Teatrem Rapsodycznym. Zagrał w kilku przedstawieniach m. in. w Kawalerze księżycowym Mariana Nieżyńskiego.
Wojna dostarczyła młodemu Wojtyle wiele złych przeżyć. M.in. z tego powodu zaczął odczytywać swoje powołanie i został księdzem. W 1942 roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Krakowie. Ówczesnym krakowskim arcybiskupem, a jednocześnie i przywódcą duchowym Polaków walczących z niemiecką i radziecką okupacją pod nieobecność prymasa Augusta Hlonda, był ks. Adam Sapieha. Ze względu na zabójstwa kleryków, młody Wojtyła już od początków nauki w Seminarium nosił szaty diakońskie. 1 listopada 1946 r. z rąk biskupa krakowskiego przyjął on kapłańskie święcenia. Wyjechał później na studia do Rzymu, po czym po dwóch latach wrócił do kraju. W parafii św. Floriana w Krakowie zaczął angażować się w ruchy duszpasterskie, w których wraz ze studentami rozpoczął wędrówki górskie. Rozwijał swoje talenty pisarskie, ale także i naukowe, wykładał na KUL.
W 1958 r. został biskupem. W latach 1963 – 1965 wziął aktywny udział w II Soborze Watykańskim. W 1963 r. został metropolitą krakowskim, a po 4 latach kardynałem. Po śmierci papieża Jana Pawła I, w październiku 1978 r., wyjechał do Rzymu na jego pogrzeb i konklawe.
16 października 1978 r. nad Rzymem pojawił się biały dym. Habemus papam! Na kolejnego następcę Piotrowego wybrano Polaka, Karola Wojtyłę, który przyjął imię Jana Pawła II. Swój pontyfikat zaczął słowami: „Nie wiem czy potrafię się wyrażać jasno w waszym… naszym języku włoskim, więc jeśli się pomylę to mnie poprawcie.” Było to pierwsze w historii poza ułożony schemat.
Jan Paweł II był pierwszym papieżem Słowianinem i od ponad czterystu lat pierwszym, który nie był Włochem. Jego pontyfikat nie był najdłuższy, trwał 27 lat. Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 r. W czasie swojego pontyfikatu odbył 102 pielgrzymki (w tym 8 do Polski), spotykał się w najwyższymi ówczesnymi głowami państw świata. Wydał 13 encyklik, 12 adhortacji apostolskich, 10 konstytucji, 37 listów apostolskich, ale także Nowy Kodeks Prawa Kanonicznego, Katechizm Kościoła Katolickiego. Ogłosił błogosławionymi 1267 osób, a ponad 450 kanonizował.
Podczas swojego pontyfikatu kładł wielki nacisk na rodzinę, młodzież i studentów. To właśnie dzięki niemu zainicjowane zostały spotkania młodych zwane Światowymi Dniami Młodzieży. Był wielkim orędownikiem światowego pokoju. Miał wielki wkład w obalenie komunizmu w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej. 27 października 2016 roku zorganizował w Asyżu Międzynarodowy Dzień Modlitwy o Pokój, gdzie wraz z głowami wszystkich związków wyznaniowych modlił się o pokój i braterstwo. Był również wielkim orędownikiem Miłosierdzi Bożego. Jego dekretem ustanowione zostało Święto Miłosierdzia Bożego przypadające na pierwszą niedzielę po Wielkanocy. To właśnie w wigilię tego święta w 2005 roku o 21:37, Papież Jan Paweł II odszedł do domu Ojca.