Jaki głos, taki los!

Jesteś pełnoletnim obywatelem Polski? Miotały Tobą różne emocje, a Ty jeszcze nikogo nie zabiłeś? To chyba może oznaczać, że jesteś uprawnionym do głosowania w wyborach! Jakie są najbliższe? Już 10 maja, tj. w tę niedzielę odbędą się wybory prezydenckie. Kandydatów od prawa do lewa, do wyboru do koloru. Słowem: „bierz, co chcesz i się ciesz”, a ten krótki poradnik może Ci pomóc w wyborze lub upewni Cię na kogo jednak lepiej nie głosować.

Bronisław Komorowski 4 czerwca skończy 63 lata, z wykształcenia magister historii. W polskiej polityce był już jeden historyk – Donald Tusk był premierem przez 7 lat. Pan Komorowski jest kandydatem bezpartyjnym choć popieranym przez Platformę Obywatelską. Prezydentem jest już od 2010 roku, kiedy to wygrał wybory po katastrofie smoleńskiej (zwanej przez zwolenników PiSu „zamachem smoleńskim”). Jest politykiem tzw. „ciepłej kluchy”: nic nie powie, nic nie zrobi, ale też nie zaszkodzi. Idealny strażnik pałacowego żyrandola. Znany ze swoich licznych wpadek. Internet uwielbia się z niego śmiać i przedstawia go jako troglodytę (w archeologii człowiek prymitywnego plemienia ludzi zamieszkujących jaskinie lub też człowiek uważany za mało inteligentnego). Jest to o tyle słuszne stwierdzenie, że poprawną pisownię „bulu i nadzieji” znają dzieci podstawówki, nawet tej obecnej…

Andrzej Duda urodził się 16 maja 1972 w Krakowie, jest absolwentem prawa na UJ. Obecnie jest deputowanym do parlamentu europejskiego. Kiedy został zatwierdzony jako kandydat PiSu na Prezydenta RP był nikomu nieznanym, drobnym politykiem – raczej 2. szczebla. Wielu dziennikarzy uważa, że Jarosław Kaczyński (prezes Prawa i Sprawiedliwości – przyp. red.) wystawił go, gdyż chciał uniknąć porażki z przodującym wtedy w sondażach Bronisławem Komorowskim. Ku zaskoczeniu wszystkim pan Duda poprowadził bardzo aktywną kampanię wyborczą, trochę się odciął od teorii zamachu, a na tematy dla niego kontrowersyjne woli się nie wypowiadać. Choć został sprowokowany i przyznał się, że jest przeciw in vitro. Jego osobę dobrze oddają słowa Kuby Wojewódzkiego: „znaleziony na allegro”. Jest bardziej niż pewne, że kierowałby nim Jarosław Kaczyński lub, co gorsze, Antonii Macierewicz (główny teoretyk i przedstawiciel teorii zamachu i spisku wszystkich przeciw Polsce – przyp. red.)

Paweł Kukiz to polski wokalista, autor tekstów i piosenek, a także aktor i polityk. Były lider zespołu Piersi (1984–2013). Urodzony 24 czerwca 1963 roku w Paczkowie. Studiował administrację na Uniwersytecie Wrocławskim, a następnie prawo i nauki polityczne na Uniwersytecie Warszawskim. Niestety, nie ukończył żadnego z tych kierunków. Szkoda, bo teraz zdaje się robić wrażenie, że nie ma pojęcia, o czym on mówi… Och, a bardzo wiele mówi. Jego sztandarowym pomysłem są JOWy – Jednomandatowe Okręgi Wyborcze. Jest to ciekawy pomysł, ale wnioski, jakie pan Kukiz z nich wyciąga są dalece niepoprawne. Ów system wyborczy sprzyja największym partiom politycznym, a ten wybitny muzyk uparcie wierzy, że jest inaczej. Jedno trzeba mu przyznać. Jest on kandydatem antysystemowym, uparcie dąży do swego i z pewnością jest patriotą. Łączy go też wspólna cecha z naszym narodem: uważa on całą elitę polityczną za „bandę złodziei”. Czy słusznie? Takich już tylko Bóg ukaże.

Janusz Kowin-Mikke to urodzony 27 października 1942 w Warszawie polski polityk i publicysta. Studiował matematykę, filozofię, prawo, socjologię oraz psychologię. Głównie z powodów politycznych udało mu się ukończyć jedynie filozofię. Wieczny opozycjonista, od zawsze walczy z systemem. Jest niezadowolony z tego w jakim kierunku zmierza świat, otwarcie o tym mówi i broni wyznawanych przez siebie (czy tylko siebie?) wartości. Ma rzeszę młodych, oddanych mu sympatyków. Jego spotkania cieszą się dużą popularnością, co  w ogóle nie przekłada się na jego wyniki wyborcze oraz słupki poparcia. Można go nazwać konserwatywnym liberałem. Jest za całkowitą wolnością gospodarczą, zniesieniu wszystkich zasiłków oraz legalizacją marihuany. W tym, co mówi, jest wiele prawdy, ale nikt tak skutecznie jak on nie potrafi zniechęcić do siebie wyborców niezrozumiałymi wypowiedziami lub szalonymi poglądami. Sam Korwin tłumaczy się, że po prostu chce, żeby było „normalnie”. I cóż za hipokryzja! Bo jego za normalnego nie można uznać. Tak jak Kukiz jest on przeciwny obecnemu systemowi, jest stały we swych poglądach i chce wiele w tym kraju zmienić.